Το κλασικό μοντέρνο πληκτρολόγιο έχει 102 πλήκτρα διατεταγμένα σε αυστηρή σειρά. Η επάνω σειρά καταλαμβάνεται από τα πλήκτρα λειτουργίας (F1-F12), πατώντας το οποίο απαιτεί από το σύστημα να εκτελεί συγκεκριμένες ενέργειες. Για παράδειγμα, όταν εργάζεστε με οποιαδήποτε εφαρμογή, το πλήκτρο F1 ανοίγει υλικό αναφοράς. Παρακάτω είναι η σειρά αριθμών και κάτω είναι το πληκτρολόγιο γραμμάτων. Στα δεξιά βρίσκονται τα πλήκτρα του δρομέα και το αριθμητικό πληκτρολόγιο.
QWERTY
Οι πρώτες γραφομηχανές εμφανίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα. Η ευρεσιτεχνία για την εφεύρεση ανήκει στον εκτυπωτή Christopher Latham Scholes, ο οποίος το 1873 πούλησε την εφεύρεσή του στην E. Remington and Sons. Αρχικά, τα γράμματα στα πλήκτρα τακτοποιήθηκαν αλφαβητικά και καταλάμβαναν δύο σειρές. Ταυτόχρονα, συχνά χρησιμοποιούμενα γράμματα (για παράδειγμα, p-r, n-o) βρίσκονταν σε παρακείμενα πλήκτρα, τα οποία οδήγησαν σε συμπλέκτη και βλάβη του μηχανισμού κρούσης.
Μετά την ανάλυση της κατάστασης, οι κατασκευαστές μηχανών εκτύπωσης άλλαξαν τη διάταξη έτσι ώστε τα γράμματα, ένας συνδυασμός των οποίων βρίσκονται συχνά στα Αγγλικά, να βρίσκονται στις αντίθετες πλευρές του πληκτρολογίου. Ο συγγραφέας της νέας διάταξης είναι ο αδελφός του εφευρέτη. Και ο πρώτος χρήστης είναι η κόρη του. Έτσι εμφανίστηκε η διάσημη διάταξη πληκτρολογίου QWERTY (σύμφωνα με τα πρώτα γράμματα της επάνω γραμμής από αριστερά προς τα δεξιά).
Το 1888, πραγματοποιήθηκε ο πρώτος διαγωνισμός ταχύτητας πληκτρολόγησης. Στο διαγωνισμό συμμετείχαν ο ιατροδικαστής στενογράφος Frank McGarrin και ένας συγκεκριμένος Louis Taub. Επιπλέον, το MacGarin πληκτρολόγησε σε γραφομηχανή με πληκτρολόγιο QWERTY και Taub - σε καλλιγράφο. Μετά τη νίκη της McGarin, τα προϊόντα της Remington είχαν μεγάλη ζήτηση. Η νέα διάταξη θεωρήθηκε η πιο λογική και εργονομική.
Σταδιακά η QWERTY απέκλεισε όλους τους ανταγωνιστές από την αγορά. Παρά το γεγονός ότι στη συνέχεια προτάθηκαν πιο βολικές επιλογές, οι χρήστες που είχαν συνηθίσει σε αυτήν τη διάταξη δεν ήθελαν να μάθουν ξανά. χρησιμοποιείται ακόμα σήμερα, τώρα στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Επιπλέον, η σύγχρονη έκδοση διαφέρει από την αρχική διάταξη μόνο με τέσσερις χαρακτήρες: τα πλήκτρα "X" και "C", "M" και "?", "R" και ".", "P" και "-" έχουν ανταλλαγή.
Απλοποιημένο πληκτρολόγιο Dvorak
Το 1936, ένα βιβλίο εκδόθηκε από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, August Dvorak. Σε αυτό, ο συγγραφέας ονόμασε τα κύρια μειονεκτήματα του QWERTY και πρότεινε μια νέα αρχή για τη διάταξη των γραμμάτων στο πληκτρολόγιο. Ένα από τα κύρια επιχειρήματα του Dvorak ήταν το γεγονός ότι λόγω της «διασποράς» των συχνά χρησιμοποιούμενων γραμμάτων, ένας δακτυλογράφος μπορεί να τρέχει τα δάχτυλά της έως και 20 μίλια σε ένα πληκτρολόγιο κατά τη διάρκεια μιας εργάσιμης ημέρας. Η νέα διάταξη μείωσε αυτήν την απόσταση σε 1 μίλι και, σύμφωνα με τον καθηγητή, αύξησε την ταχύτητα πληκτρολόγησης κατά 35%.
Ένα χαρακτηριστικό της διάταξης Dvorak ήταν η τοποθέτηση των πιο χρησιμοποιούμενων γραμμάτων στη μεσαία και πάνω σειρά του πληκτρολογίου. Όταν ξεκινάτε τη δουλειά, τα δάχτυλα του δακτυλογράφου βρίσκονται στα πλήκτρα της μεσαίας σειράς. Ο Dvorak έβαλε φωνήεντα κάτω από το αριστερό χέρι, και τα πιο συνηθισμένα σύμφωνα σύμφωνα με τα δεξιά. Χρησιμοποιώντας τη νέα διάταξη, τα μεσαία πλήκτρα θα μπορούσαν να γράψουν περίπου 3000 από τις πιο κοινές αγγλικές λέξεις. Η μεσαία σειρά ενός πληκτρολογίου QWERTY αποδίδει μόνο περίπου 100 λέξεις.
Η μέθοδος Dvorak θυμήθηκε μόνο οκτώ χρόνια αργότερα. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος συνέχιζε, χρειάστηκαν επειγόντως δακτυλογράφοι στο στρατό. Το 1944, επιλέχθηκαν 12 κορίτσια που έπρεπε να μάθουν τη νέα μέθοδο και να μάθουν να πληκτρολογούν με υψηλή ταχύτητα σε 52 ώρες. Ο καθηγητής ανέλαβε προσωπικά την εκπαίδευση και τα αποτελέσματα ξεπέρασαν όλες τις προσδοκίες. Τα κορίτσια πληκτρολόγησαν 78% γρηγορότερα και ο αριθμός των τυπογραφικών λάθους ήταν περισσότερο από το μισό. Ο Dvorak συνέταξε ακόμη και μια λίστα με τα πιο συνηθισμένα λάθη.
Ωστόσο, κατά τον επανεξέταση, τα αποτελέσματα των δοκιμών βρέθηκαν να είναι πλαστά. Εμπειρογνώμονες από την Επιτροπή Εκπαίδευσης Carnegie (Εκπαιδευτική Επιτροπή του Carnegie) δήλωσαν ότι η διάταξη Dvorak δεν είναι καλύτερη από την QWERTY και δεν έχει νόημα να ξοδεύουμε τα χρήματα των φορολογουμένων στη μετάβαση στο νέο σύστημα. Παρ 'όλα αυτά, ο Dvorak έχει τους δικούς του υποστηρικτές και οπαδούς.
Πληκτρολόγιο PCD-Maltron
Αυτή η διάταξη προτάθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '70 του περασμένου αιώνα. Η Αγγλίδα Lillian Malt εκπαιδεύει τους δακτυλογράφους για να δουλέψουν με έναν υπολογιστή. Παρατηρώντας τα φορτία και αναλύοντας τις κινήσεις τους, ο Molt κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η διάταξη QWERTY έπρεπε να αλλάξει. Το μέγιστο φορτίο πρέπει να είναι στο μακρύ και δυνατό δείκτη. Για αυτό, έπρεπε να μετακινηθούν περίπου δώδεκα πλήκτρα που χρησιμοποιούνται συχνά.
Το πληκτρολόγιο χωρίστηκε σε δύο μέρη - για κάθε χέρι ξεχωριστά. Το ύψος των πλήκτρων ποικίλλει ανάλογα με το μήκος των δακτύλων και η επιφάνεια ήταν κοίλη, ώστε να μην χρειάζεται να φτάσετε για τα μακρινά πλήκτρα. Ο Lillian Malt αργότερα στράφηκε στον μηχανικό Stephen Hobday για βοήθεια. Με τη βοήθειά του, το πληκτρολόγιο συναρμολογήθηκε. Δυστυχώς, ο συγγραφέας της ιδέας δεν κατάφερε να βρει επενδυτές για την κυκλοφορία του προϊόντος. Το πληκτρολόγιο κολλήθηκε κυριολεκτικά στο γόνατο και δεν χρησιμοποιήθηκε ευρέως.
Κολομέ
Το 2006, ο Shai Coleman πρότεινε τη διάταξη πληκτρολογίου Colemak. Αυτό το σύστημα, το όνομα του οποίου προέρχεται από το συνδυασμό των δύο επωνύμων Coleman + Dvorak, έχει επίσης αυξημένη εργονομία. Έχουν δημιουργηθεί συνθήκες για την εκφόρτωση των μικρών δακτύλων και για συχνή εναλλαγή των χεριών. Ταυτόχρονα, η διάταξη των γραμμάτων είναι κοντά στη συνηθισμένη διάταξη QWERTY. Όλες οι κοινές εντολές πληκτρολογίου και σημεία στίξης βρίσκονται στο ίδιο μέρος. Η διάταξη μόνο 17 πλήκτρων έχει αλλάξει, καθιστώντας ευκολότερη την επανεκπαίδευση.
QWERTY
Το όνομα της διάταξης του ρωσικού πληκτρολογίου προέρχεται επίσης από τα πρώτα έξι γράμματα της επάνω σειράς. Οι σοβιετικοί υπολογιστές και το πληκτρολόγιο που έχουν σχεδιαστεί για αυτούς έφυγαν γρήγορα από την αγορά. Και όταν εμφανίστηκαν οι πρώτοι υπολογιστές που εισήχθησαν τη δεκαετία του 1980, το πληκτρολόγιο Western έπρεπε να εκσυρθεί. Αλλά επειδή υπάρχουν περισσότερα γράμματα στο ρωσικό αλφάβητο, δεν υπήρχε αρκετός χώρος για όλους τους χαρακτήρες.
Επομένως, τα σημεία στίξης στη ρωσική διάταξη, με εξαίρεση την τελεία και το κόμμα, τοποθετούνται στην κεφαλαία της ψηφιακής σειράς. Για να τα πληκτρολογήσετε, πρέπει να πατήσετε έναν συνδυασμό πλήκτρων, ο οποίος επιβραδύνει την εργασία σας. Η υπόλοιπη διάταξη των κλειδιών συμμορφώνεται με τους εργονομικούς νόμους. Τα συχνά χρησιμοποιούμενα γράμματα βρίσκονται κάτω από τους δείκτες, και αυτά που σπάνια πιέζονται κάτω από το δαχτυλίδι και τα μικρά δάχτυλα.
