Το Dynamic Link Library (DLL) μεταφράζεται από τα Αγγλικά ως "dynamic link library". Ένα DLL είναι ένα εκτελέσιμο αρχείο που εκτελεί τις λειτουργίες μιας κοινόχρηστης βιβλιοθήκης. Μέσω της δυναμικής σύνδεσης, το DLL παρέχει έναν τρόπο κλήσης μιας συνάρτησης που αποτελεί μέρος του εκτελέσιμου κώδικα.
Ο ίδιος ο εκτελέσιμος κωδικός λειτουργίας βρίσκεται σε αρχείο DLL, το οποίο περιέχει πολλές συναρμολογημένες, συνδεδεμένες και αποθηκευμένες συναρτήσεις στις διαδικασίες που χρησιμοποιούνται. Το DLL χρησιμεύει για την απλοποίηση της διαδικασίας κοινής χρήσης πηγών και δεδομένων. Επιτρέπει σε εφαρμογές που είναι εγκατεστημένες στο σύστημα να έχουν πρόσβαση σε πολλά περιεχόμενα ενός μόνο αντιγράφου του DLL που φορτώνεται στη μνήμη ταυτόχρονα.
Modular coding - ο πρόγονος των DLL
Η έναρξη των εργασιών για τη δημιουργία ενός DLL μπορεί να θεωρηθεί η εμφάνιση μιας τέτοιας μεθόδου προγραμματισμού όπως η αρθρωτή κωδικοποίηση. Συγχρόνως, η αρθρωτή κωδικοποίηση διευκόλυνε σημαντικά το έργο των προγραμματιστών, καθιστώντας δυνατή τη μη εγγραφή του ίδιου κώδικα για κάθε νέο πρόγραμμα αρκετές φορές. Όλα τα απλά προγράμματα περιέχουν πολύ παρόμοιο κώδικα, τον οποίο άρχισαν να σχεδιάζουν με τη μορφή ενοτήτων, προσθέτοντάς τους σε νέες εφαρμογές. Για λίγο, η αρθρωτή κωδικοποίηση ήταν η απλούστερη και πιο αποτελεσματική λύση και είχε μόνο ένα μειονέκτημα. Πανομοιότυπες ενότητες που προστέθηκαν σε προγράμματα κατέλαβαν χώρο στο δίσκο, ο οποίος ήταν σπάνιος εκείνες τις ημέρες.
Το πρόβλημα της σπατάλης χώρου στο δίσκο σε πανομοιότυπες μονάδες ήταν το μόνο, ενώ υπήρχαν μόνο λειτουργικά συστήματα μονής εργασίας. Με την έλευση λειτουργικών συστημάτων πολλαπλών εργασιών όπως τα Windows, προέκυψε ένα άλλο πρόβλημα. Τώρα προγράμματα με λειτουργικές μονάδες με τον ίδιο κώδικα, όταν ξεκίνησαν ταυτόχρονα, άρχισαν να το φορτώνουν στη μνήμη RAM, «καταναλώνει» όλους τους πόρους. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή, μια μονάδα μνήμης 500 megabyte ήταν η μεγαλύτερη που υπήρχε και ήταν αρκετά ακριβή. Αλλά ακόμη και το μέγιστο μέγεθος της μνήμης RAM δεν έσωσε τους χρήστες, τα προγράμματα φόρτωσαν πλήρως τη μνήμη RAM, καθιστώντας αδύνατη την κανονική λειτουργία του υπολογιστή.
Η εμφάνιση των DLL
Βρέθηκε μια αξιοπρεπής λύση σε αυτά τα προβλήματα, έμοιαζε με αυτό: οι μονάδες με τον ίδιο κώδικα έπαψαν να αγκυροβολούν με το κύριο πρόγραμμα, αποθηκεύοντάς τις σε ένα ξεχωριστό εκτελέσιμο αρχείο, στο οποίο θα μπορούσε να έχει πρόσβαση οποιαδήποτε εφαρμογή, όπως απαιτείται. Αυτή η λύση αποτελεί τη βάση των DLL που συνδέονται δυναμικά με οποιοδήποτε πρόγραμμα. Τώρα είναι δυνατή η αποθήκευση εκτελέσιμου κώδικα σε αυτές τις βιβλιοθήκες με τη μορφή λειτουργιών ή διαδικασιών, γραφικών και ακόμη και βίντεο, τα οποία κατέστησαν δυνατή την εξοικονόμηση χώρου στο δίσκο και πόρων RAM.
Το μόνο μειονέκτημα των βιβλιοθηκών δυναμικών συνδέσμων είναι η σπατάλη επιπλέον χρόνου φόρτωσης του προγράμματος. Εκτός από αυτό το μικρό μειονέκτημα, το DLL αποτελείται μόνο από πλεονεκτήματα. Επομένως, αυτές οι βιβλιοθήκες χρησιμοποιούνται ευρέως και χρησιμοποιούνται από προγραμματιστές σε σχεδόν κάθε εφαρμογή.
