Τα σύγχρονα ψηφιακά συστήματα μετάδοσης είναι πολύπλοκα συστήματα υλικού που περιλαμβάνουν μια σειρά συσκευών που εκτελούν ειδικές λειτουργίες. Μία από αυτές τις συσκευές είναι ένας δέκτης που λαμβάνει και μετατρέπει ένα σήμα για την επακόλουθη μετάδοσή του στην οθόνη μιας συσκευής εκπομπής, η οποία μπορεί να είναι μια οθόνη τηλεόρασης ή προσωπικού υπολογιστή.
Για τη μετάδοση του τηλεοπτικού σήματος που λαμβάνεται από τη συσκευή αποκωδικοποίησης (δέκτης), χρησιμοποιούνται τεχνολογίες συμπίεσης MPEG-2 ή MPEG-4. Ο δέκτης μετατρέπει το σήμα σύμφωνα με τις καθορισμένες ρυθμίσεις και το μεταφέρει στην οθόνη ψηφιακής τηλεόρασης, η οποία σας επιτρέπει να βλέπετε μια εικόνα υψηλής ποιότητας και να αντιλαμβάνεστε ήχο χωρίς παραμόρφωση. Τα περισσότερα από τα ζητήματα που σχετίζονται με τη λειτουργία των δεκτών εξαρτώνται από την επιλογή του τύπου σύνδεσης και την προσαρμογή της. Ο δέκτης μπορεί να συνδεθεί με έναν από τους παρακάτω τρόπους: - σε δίκτυα καλωδιακής τηλεόρασης. - σε δορυφορικό πιάτο - σε δίκτυο υπολογιστών (για παράδειγμα, μέσω WiFi) - σε επίγεια ψηφιακή τηλεόραση. Η ποιότητα του δέκτη καθορίζεται κυρίως από τη σωστή σύνδεσή του. Για βίντεο, διατίθενται οι ακόλουθες επιλογές σύνδεσης: HDMI, S-video, RF, Component και Composite. Επιλέξτε HDMI, οπτικό ψηφιακό ή αναλογικό RSA για ήχο. Όσο πιο εύκολο είναι να συνδέσετε το δέκτη σε μια τελική συσκευή, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να δυσλειτουργήσει. Είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε την επιλογή με τη μικρότερη ποσότητα καλωδίων σύνδεσης, η οποία είναι εύκολη στη χρήση και εύκολη εγκατάσταση. Όταν επιλέγετε καλώδια για τη σύνδεση του δέκτη σε υπολογιστή ή τηλεόραση, μην προσπαθείτε να εξοικονομήσετε χρήματα, αλλά αποφύγετε τη χρήση συνδέσεων με υπερβολικό μήκος καλωδίου. Το κοντό καλώδιο δίνει λιγότερη παραμόρφωση σήματος. Το ιδανικό καλώδιο είναι αρκετά μεγάλο ώστε να ελέγχει εύκολα τη σύνδεση με τον υπολογιστή αφαιρώντας τη μονάδα συστήματος από τη βάση. Οι δέκτες με ενσωματωμένο διαμορφωτή RF πρέπει να συνδέονται με την είσοδο κεραίας του δέκτη με κατάλληλο καλώδιο τηλεόρασης. Σε αυτήν την περίπτωση, το σήμα μεταδίδεται στη συχνότητα ενός από τα διαθέσιμα κανάλια εκπομπής UHF. Αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη για τις περισσότερες παλαιότερες τηλεοράσεις με είσοδο κεραίας μόνο.
