Ο μέσος χρήστης του υπολογιστή είναι σχεδόν σίγουρα εξοικειωμένος με έννοιες όπως η μνήμη τυχαίας προσπέλασης, ο επεξεργαστής και η μνήμη μόνο για ανάγνωση. Αλλά τώρα, λοιπόν, στην εποχή μας, η δημοφιλής προσωρινή μνήμη λέξεων προβληματίζει πολλούς.
Η λέξη cache εμφανίστηκε στην ορολογία των υπολογιστών το 1967. Η ακμή της τεχνολογίας των υπολογιστών και, κατά συνέπεια, η ταχεία τεχνολογική πρόοδος. Μέχρι τότε, οι μικροεπεξεργαστές υπολογιστών άρχισαν να λειτουργούν πολλές φορές πιο γρήγορα από τη μνήμη τυχαίας προσπέλασης. Από αυτή την άποψη, οι επεξεργαστές ακινητοποιήθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, περιμένοντας να εκτελεστούν χειρισμοί δεδομένων στη μνήμη RAM. Όλα αυτά εμπόδισαν σημαντικά την περαιτέρω ανάπτυξη της τεχνολογίας των υπολογιστών και ήταν απαραίτητο να βρούμε μια λύση σε αυτό το πρόβλημα. Βρέθηκε μια λύση - ένα buffer μνήμης υψηλής ταχύτητας. Αυτός ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει μια πολύ μικρή μνήμη με υψηλή ταχύτητα πρόσβασης, η οποία έλυσε το πρόβλημα της διακοπής λειτουργίας του επεξεργαστή. Προτάθηκε να ονομάσετε αυτήν τη μνήμη προσωρινή μνήμη, μετρητά - από τα αγγλικά "μετρητά". Το όνομα δόθηκε για έναν λόγο, οι συγγραφείς του συνέκριναν τη μνήμη του υπολογιστή με τα χρήματα. Έτσι, η μόνιμη μνήμη συγκρίθηκε με μια κατάθεση σε μια τράπεζα, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο μετά την επίσκεψή της, πραγματοποιώντας τη διαδικασία χρέωσης χρημάτων και μόνο τότε θα μπορούσαν να δαπανηθούν αυτά τα χρήματα. Η μνήμη λειτουργίας είναι μετρητά που αποθηκεύονται στο σπίτι. Ένα μικρότερο ποσό από ό, τι σε μια κατάθεση, αλλά διαθέσιμο για χρήση σε πολύ μικρότερη χρονική περίοδο (απλά πρέπει να επιστρέψετε στο σπίτι και να το πάρετε). Και τέλος, μετρητά (τα ίδια μετρητά), που είναι πολύ μικρότερο ποσό, αλλά είναι πάντα μαζί σας, στην τσέπη ή το πορτοφόλι σας, και τα οποία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ανά πάσα στιγμή. Είναι από τέτοια καθημερινά πράγματα που εμφανίστηκε ο όρος cache. Η διαφορά στην ταχύτητα των σύγχρονων επεξεργαστών και της μνήμης RAM εξακολουθεί να είναι σημαντική και είναι απίθανο να είναι ποτέ ίσες, οπότε η προσωρινή μνήμη χρησιμοποιείται ακόμα σήμερα. Η προσωρινή μνήμη CPU χωρίζεται συνήθως σε δύο επίπεδα (L1, L2. L-Level, από Αγγλικά - "level"). Το πρώτο επίπεδο είναι μικρότερο σε μέγεθος, αλλά το ταχύτερο όσον αφορά την ταχύτητα επεξεργασίας δεδομένων, το δεύτερο, αντίστοιχα, είναι μεγαλύτερο σε όγκο, αλλά πιο αργό. Πρέπει να σημειωθεί ότι τώρα είναι δυνατή η εύρεση επεξεργαστών με τρία επίπεδα προσωρινής μνήμης. Η δομή των επιπέδων δεν αλλάζει από αυτό (όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο, τόσο μεγαλύτερος είναι ο όγκος και τόσο χαμηλότερη είναι η ταχύτητα). Η προσωρινή μνήμη χρησιμοποιείται όχι μόνο σε μικροεπεξεργαστές. Χρησιμοποιείται επίσης στην εργασία εξωτερικών δίσκων (σκληροί δίσκοι, δίσκοι cd και dvd). Τα δεδομένα που επεξεργάζονται, γράφονται ή διαβάζονται αυτήν τη στιγμή αποθηκεύονται στην προσωρινή μνήμη του προγράμματος. Σχεδόν όλα τα προγράμματα περιήγησης και πολλές άλλες εφαρμογές χρησιμοποιούν προσωρινή αποθήκευση.
