Κατά την ανάπτυξη αλγορίθμων για την επίλυση πολλών προβλημάτων, το πρόβλημα προκύπτει συχνά από την εφαρμογή της αναζήτησης μιας συγκεκριμένης ομάδας δεδομένων σύμφωνα με συγκεκριμένα κριτήρια. Κατά την εξερεύνηση μιας ταξινομημένης ή μη ταξινομημένης ακολουθίας, η αναζήτηση μπορεί να πραγματοποιηθεί χρησιμοποιώντας διαφορετικές μεθόδους. Στη γενική περίπτωση, για την επίλυση του προβλήματος αναζήτησης, λαμβάνεται υπόψη μια συγκεκριμένη συστοιχία δεδομένων, στην οποία απαιτείται η εύρεση ενός δεδομένου στοιχείου.
Οδηγίες
Βήμα 1
Ο ευκολότερος τρόπος για να βρείτε ένα γνωστό στοιχείο σε μια συστοιχία δεδομένων είναι να επαναλάβετε τις τιμές του. Αυτός ο αλγόριθμος είναι βέλτιστος για μικρές ποσότητες πληροφοριών. Η ουσία του έγκειται στη διασταύρωση μιας γνωστής ακολουθίας δεδομένων (συστοιχία) και στη σύγκριση κάθε στοιχείου με την επιθυμητή τιμή. Εάν βρεθεί ένας αγώνας, ανάλογα με τα καθορισμένα κριτήρια, η αναζήτηση μπορεί να ολοκληρωθεί ή να συνεχιστεί μέχρι το τέλος του πίνακα.
Βήμα 2
Ωστόσο, παρά την απλότητα της εφαρμογής αυτής της μεθόδου, η χρήση της είναι ανεπιθύμητη σε πίνακες που περιέχουν μεγάλες ποσότητες πληροφοριών, καθώς αυτό αυξάνει σημαντικά την ένταση των πόρων του αλγορίθμου. Για να βελτιστοποιήσετε την αναζήτηση σε αυτήν την περίπτωση, είναι προτιμότερο να προ-ταξινομήσετε τις τιμές στον πίνακα και να εφαρμόσετε τους αλγόριθμους αναζήτησης: με δυαδικό δέντρο, από το δέντρο Fibonacci, με τη μέθοδο παρέκτασης.
Βήμα 3
Όταν εργάζεστε με έναν ταξινομημένο πίνακα, χρησιμοποιήστε έναν πιο αποτελεσματικό αλγόριθμο - τη μέθοδο δυαδικής αναζήτησης. Η ουσία του έγκειται στο γεγονός ότι στη διαδικασία απαρίθμησης των ορίων του διαστήματος πλησιάζουν το ένα το άλλο, περιορίζοντας έτσι την περιοχή αναζήτησης. Συγκρίνετε την τιμή που αναζητάτε με το αριθμημένο στοιχείο του πίνακα. Εάν το δείγμα ταιριάζει με το στοιχείο, το πρόβλημα θεωρείται ότι έχει επιλυθεί. Εάν το επιθυμητό στοιχείο είναι μεγαλύτερο από το μεσαίο στοιχείο, τότε πρέπει να πραγματοποιηθεί περαιτέρω αναζήτηση στο τμήμα του πίνακα που βρίσκεται στα δεξιά του μεσαίου στοιχείου (από την αρχή του πίνακα στο μεσαίο στοιχείο-1). Εάν η αναζήτηση είναι μικρότερη από το μεσαίο στοιχείο, τότε η αναζήτηση συνεχίζεται στο τμήμα του πίνακα από τη μέση έως το τελευταίο στοιχείο. Έχοντας προσδιορίσει μια νέα περιοχή για αναζήτηση, ο αλγόριθμος που περιγράφεται επαναλαμβάνεται, προσδιορίζοντας αντιστοιχίες ή περιορίζοντας την περιοχή επεξεργασίας. Αυτό το σχήμα είναι σωστό για μια φθίνουσα συστοιχία.
Βήμα 4
Ιδιαίτερα προβλήματα εύρεσης του ελάχιστου ή του μέγιστου στοιχείου σε μια δεδομένη ακολουθία επιλύονται αναθέτοντας το αρχικό στοιχείο ως το επιθυμητό. Στη συνέχεια, πραγματοποιείται μια διαδοχική απαρίθμηση των υπόλοιπων τιμών του πίνακα: η δεύτερη με την πρώτη, η τρίτη με την πρώτη, κ.λπ. Κατά τη σύγκριση της τιμής που λαμβάνεται ως πρότυπο, καθίσταται σαφές εάν υπάρχει ένα στοιχείο στον πίνακα που είναι πιο συνεπές με τη δεδομένη συνθήκη (ελάχιστη ή μέγιστη). Όταν βρεθεί κάποιος, έχει ήδη ληφθεί ως πρότυπο και η απαρίθμηση συνεχίζεται από την τρέχουσα θέση έως το τέλος του πίνακα. Ως αποτέλεσμα, η ελάχιστη (ή μέγιστη) τιμή σε αυτήν την ομάδα είναι το στοιχείο που αναγνωρίστηκε τελευταία ως πρότυπο.
